پنگوئن‌ها پرندگانی هستند که نمی‌توانند پرواز کنند، اما خیلی خوب شنا می‌کنند و بیشتر زندگی‌شان را در دریا می‌گذرانند، آنها پرهای ضدآب و براقی دارند که به خشک نگهداشتن بیشتر پوستشان کمک می‌کند، آنها نسبت به اکثر پرندگان، پرهای بیشتری دارند، اما هر سال پرهای قدیمیشان می‌ریزد و پرهای جدیدی برایشان رشد می‌کند. شاه پنگوئن بزرگترین گونه است . قدش در حال ایستاده حدود یک متر است و تقریبا ۴۰ کیلوگرم وزن دارد زیرا زیر پوستش لایه ضخیمی چربی دارد که به وی تحمل زمستانهای سخت قطب را می دهد , جائیکه درجه حرارت تا ۶۰ درجه زیر صفر کاهش می یابد .

آنچه بیش از هر چیز عجیب می نماید اینست که در فروردین ماه هر سال یعنی وقتی پاییز قطب جنوب شروع می شود و زمستان نزدیک می گردد شاه پنگوئن ها دریا را که مملو از مواد غذایی است را ترک می کنند . در حالی که برای سرمای سختی که در پیش است لایه چربی ضخیمی تدارک دیده اند به طرف جنوب بر روی یخها به حرکت در می آیند . وقتی به زمین خشک رسیدن علیرغم سرمای زیاد جفتگیری می کنند .
در ماههای اردیبهشت و خرداد پنگوئن ماده یک تخم می گذارد و بلافاصله آنرا تحویل پنگوئن نر می دهد. پنگوئن نر انرا در میان پاهای پره دار که پر از رگهای خونی است و در نتیجه کاملا گرم است جای می دهد .و از بالا نیز آنرا با کیسه ای که به منظور نگهداری از تخم در هر دو جنس وجود دارد می پوشاند .

پنگوئن‌های نر و ماده خیلی شبیه هم به‌نظر می‌رسند، پنگوئن‌ها دارای رنگ‌های متضادند، شکمشان روشن‌تر است و پشتشان سیاه است.

در قطب جنوب

خیلی‌ها فکر می‌کنند پنگوئن‌ها در نیمکره شمالی و قطب شمال زندگی می‌کنند، اما همه پنگوئن‌ها در نیمکره جنوبی (قطب جنوب) زندگی می‌کنند. آنها در آب و هواهای مختلف، از مناطق گرمسیر استوایی تا قاره قطب جنوب یخ‌زده زندگی می‌کنند، این پرندگان بی‌دفاع معمولا در جزایری که جانوران درنده ندارد یا روی بخش‌های دورافتاده یک قاره زندگی می‌کنند، هیچ کس نمی داند چرا این پرندگان عجیب چنین سرزمین ناسازگاری را با سرمای شدید و خطرات فراوان آن برای تولید مثل انتخاب کرده اند . اما موفقیت آنها در تولید مثل و تضمین بقای نسل نشان دهنده انتخاب صحیح آنهاست .در حالی که برای مقابله با سرمای شدید کاملا مجهزند به نقطه ای مهاجرت می کنند که امکان هیچ گونه مزاحمتی برای آنان وجود ندارد زیرا هیچ یک از دشمنان آنها توانایی مقاومت در برابر چنان آب و هوای سختی را ندارد . تغذیه پنگوئن‌ها در اقیانوس است، آنها ماهی، خرچنگ‌ و ماهی مرکب می‌خورند.

پنگوئن‌های تخمگذار

پس از تخمگذاری پنگوئن ماده، او تخم را به طرف پنگوئن نر روی زمین قِل می‌دهد و پنگوئن نر، تخم را به مدت ۴۵ روز روی پاهایش نگه می‌دارد تا گرم بماند و با یخ‌ها تماس پیدا نکد. نکته جالب اینجاست که قل دادن تخم از پنگوئن ماده به طرف پنگوئن نر، باید در کمتر از دو دقیقه انجام شود وگرنه تخم یخ می‌زند و نوزاد از بین می‌رود. در مدت ۴۵ روزی که پرنده نر تخم‌ها را روی پاهایش نگه می‌دارد و می‌ایستد، پنگوئن ماده می‌رود و دنبال غذا می‌گردد، معمولا نر در یک جا ثابت می ایستد زیرا در این مدت غذا نمی خورد و باید کمتر انرژی مصرف کند . وقتی که کولاکها شروع می شوند نر ها دور هم جمع می شوند تا یکدیگر را گرم نگه دارند . 

ماده به محض اینکه تخم را تحویل داد به دریا می رود تا جبران مافات کند وقتی که انرژی و وزن اولیه اش را کسب کرد در حالیکه چندین کیلوگرم ماهی در شکم خود ذخیره کرده است به محل تخمگذاری باز میگردد . تا هنگامی که پرنده ماده از دریا باز می گردد پرنده نر سه ماه تمام غذا نخورده است و بیش از یک سوم وزنش را از دست می دهد . طی این مدت جوجه هم از تخم بیرون آمده و پدر وفرزند غذای کاملی از غذای نیم هضم شده بدن مادر می خورند . از این پس مادر جای پدر را می گیرد این بار نوبت پدر است که به دریا برود . جالب اینجاست که همه پنگوئن‌های ماده به فاصله چند ساعت از بیرون آمدن جوجه پنگوئن، با غذا بر می‌گردند! حیرت‌انگیز است، نه!

عکاس مجله «ژئوگرافیک» به قطب جنوب سفر کرد و رازهایی از زندگی پنگوئن‌ها را به تصویر کشید.

بسیار باهوش

اگر از دور، حرکت‌های جمعی پنگوئن‌ها را ببینید متوجه خواهید شد که آنها در زندگی جمعی و گروهی بسیار هماهنگ زندگی می‌کنند و از هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی برخوردار هستند، ضمن این‌که پنگوئن‌ها بسیار باهوش می‌باشند و از قدرت درک بسیار بالایی برخوردارند، همچنین با انسان‌ها روابط عاطفی خوبی برقرار می‌کنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: